Project week 15

Maandag gingen we weer naar Africmed om op de afdeling te werken. De poster die we hebben gemaakt voor ons project hing aan de muur en ook op andere plekken in de kliniek, dus dat was heel positief om te zien. We hadden niet heel veel patiënten vandaag, maar zijn wel even bezig geweest. Een jongetje van elf jaar moest foto’s hebben van zijn voet, maar doordat het apparaat niet goed werkt hebben we veel te veel foto’s gemaakt. Het was echt niet goed, maar Mr. Colley wist ook niet goed wat hij moest doen omdat je gewoon niet van het apparaat uit kan gaan… Om drie uur zijn we weer naar huis gegaan en heb ik even gebeld met thuis. Het valt te merken dat iedereen begint af te tellen, nog maar anderhalve week haha. Daarna ben ik even onder de douche gesprongen en heb ik nog wat foto’s op mijn laptop gezet. ’s Avonds aten we Benachin en wat ijs. Na het eten heb ik even afgewassen en hebben we een film opgezet in de woonkamer.

Dinsdag gingen we weer naar Africmed en onderweg gebeurde er iets heel speciaals. Het begon te regenen… Dit hadden we nog nooit meegemaakt in Gambia en was dus heel raar om te zien. Het regende niet hard en het was ook vrij snel weer droog. In Africmed was het erg rustig, waardoor we weer veel op onze kont hebben gezeten. Ik ben zelfs een tijdje Omar gaan helpen met zijn ICT werk omdat ik me echt heel erg verveelde. Blij dat deze dag eindelijk voorbij was, zijn we weer lekker naar huis gegaan om verder te gaan met vervelen. Pfff, nu je weet dat je bijna naar huis gaat is het echt een beetje tijd uitzitten. De projecten zijn zo ongeveer af, dus wat moet je nog doen hier?... Thuis heb ik wat afleveringen van mijn serie gekeken. ’s Avonds aten we weer het Somalische gerecht van Fatima. Daarna hebben we gekletst met de groep over van alles en nog wat. Om kwart voor tien moest de afwas nog gedaan worden, dus dat heb ik samen met Christel weer gedaan. Daarna ben ik gaan omkleden om naar bed te gaan. Na het omkleden had ik gewoon letterlijk zweetdruppels op mijn hoofd staan. Het is echt niet dat het zo’n grote inspanning is om je om te kleden, maar het is hier zo warm en benauwd… Manmanman… ’s Morgens word je gewoon wakker met een natte nek door het zweten, bah!

Woensdag gingen we met een gele taxi naar Africmed. Toen we er bijna waren stond de taxi ineens stil langs de weg. De benzine was op… De taxichauffeur rende een stuk terug en ging een kannetje vullen met benzine bij het tankstation. Nadat hij weer terug was wilde hij de auto starten, maar dat lukte niet. Hij heeft was onder de motorkap zitten doen, maar dat werkte niet. Volgens mij was de accu leeg… Na ongeveer twintig minuten gewacht te hebben, zijn we maar gaan lopen. We konden ook een andere auto pakken, maar aangezien het niet heel ver meer was wilden we wel lopen. Na een klein stukje wandelen stopte een andere taxi voor ons. Een meerijder vroeg of we naar Africmed gingen en liet zijn medewerkerskaartje zien van Africmed. We zijn in die taxi ingestapt en werden snel bij Africmed afgezet en waren vijf voor negen binnen, net op tijd! Die collega die ons nu dus meenam, ik had echt geen idee wie dat was… Ik had hem nog nooit gezien, maar blijkbaar herkende hij ons wel, oeps, bedankt voor de lift! J Van negen tot twaalf zijn we de hele tijd bezig geweest met patiënten, waardoor de tijd ook lekker snel voorbij vloog. Vandaag mochten we zelf de chemicaliën in de automatische processor vernieuwen, dus dat was ook erg leuk! Om één uur zijn we weer lunch gaan halen. Om drie uur zijn we weer naar huis gegaan. We liepen naar buiten en toen regende het gewoon! Super raar, regen heb ik helemaal niet gemist hahaha. Eerst even bij de supermarkt weer boodschappen gehaald en toen met de bushtaxi terug naar huis. Thuis heb ik weer serie gekeken en ben ik twee keer naar de shop gelopen, omdat we iets waren vergeten. Daarna heb ik wat muziek geluisterd. We aten maaltijdsalade en ijs en daarna ben ik onder de douche gegaan. Vrij snel ben daarna ben ik in bed gaan liggen, aangezien ik erg moe was. Rond elf uur viel de stroom uit en deed de ventilator het niet meer, de hele nacht is de stroom niet meer aangegaan in ons huisje… Rond half vijf toen de moskee weer afging, regende het echt super hard!

Donderdag gingen we weer naar Africmed. We hadden weer een dagje gepland voor het project. We hebben alles nu afgerond en de documenten bij elkaar gevoegd. Wat een vervelend werkje, maar het is klaar nu! In de pauze had ik ook echt even tijd nodig om bij te komen, ik was echt even helemaal op. Om drie uur moesten we afscheid nemen van een collega, haar zouden we niet meer zien. We hebben ons telefoonnummer gegeven zodat ze ons de foto kan doorsturen die we vanmorgen hebben gemaakt. Daarna mochten we onze naam op haar jasje schrijven en kregen we een dikke knuffel. Het voelt toch wel heel vervelend om doei te moeten zeggen haha. Samen met Laura ben ik naar de bakker gelopen naast de supermarkt. We hadden vier maanden volgehouden om daar niks te halen en vonden dat het in onze laatste week dan wel tijd werd om eens iets te halen. Ik had een pie cream gepakt, wat erg lekker was. Daarna heb ik met Laura de boodschappen gehaald in de supermarkt en heb ik Laura afgeleverd in een bushtaxi. Ik ben weer teruggelopen naar Africmed om te wachten tot Omar klaar was met werken. Ondertussen heb ik weer serie gekeken. Rond vijf uur was hij klaar en zijn we eerst een ventilator gaan halen voor op zijn slaapkamer. Vervolgens zijn we met de taxi richting Sukuta gegaan en daarna het laatste stuk gelopen naar zijn huis. Eerst hebben we de ventilator in elkaar geschroefd en meteen aangezet, want een stuk wandelen met dit benauwde weer zorgt voor de nodige zweetdruppels. Daarna hebben we de film “In Security” opgezet. Om half acht zijn we gaan eten, dit was weer spaghetti met ui, sla, groenten en vlees. Daarnaast hadden we er nog wat tapalapa bij en een kopje thee. Na het eten ging Omar bidden en douchen, dus heb ik even op de bank gelegen met een spelletje op mijn telefoon. Toen hij klaar was hebben we eerst wat gekletst. Even later moest hij weer bidden (ja… best irritant maar hij moet vaak bidden ’s avonds) en daarna hebben we de film afgekeken. Daarna hebben we nog wat gekletst en heeft hij daarna een vertrouwde taxi gebeld die ons voor de deur ophaalde en weer voor de deur afzette.

Vrijdag hebben we uitgeslapen tot ongeveer half tien. Om elf uur moesten we op het College bij de Sickbay zijn voor een meeting. We hebben het project geëvalueerd en met veel verschillende mensen gepraat. Volgens mij zijn er nog nooit zoveel mensen aanwezig geweest bij een meeting tijdens ons project. We kregen de nodige dankwoordjes van verschillende mensen voor wat we hadden gedaan, dus dat was wel heel lief om te horen. Op het einde van de meeting werd zelfs het Gambiaanse volkslied voor ons gezongen door de aanwezige Gambianen, erg leuk! Na de meeting zijn we weer naar huis gegaan en hebben Laura en ik voor de laatste keer onze was gedaan met de hand! Dat is toch wel een lekker gevoel moet ik zeggen… Volgende week stop ik alles weer lekker in de wasmachine en gaat het pas weer echt lekker fris ruiken. Na het wassen heb ik weer tapalapa gegeten en even het portfolio van de Sickbay doorgenomen. Daarna even rustig op bed serie gekeken en rond vijf uur zijn we naar het College gelopen. We hadden een Afrikaanse dansles gepland om vijf uur, maar dat was natuurlijk wel Gambiaanse tijd. Na enige vertraging kwamen de drummer en danser aanlopen en heeft Mamadi ons naar een lokaal gebracht. Hier hebben we zeker anderhalf uur gedanst, wat een erg leuke ervaring was. Het zweet liep ons overal naar beneden, mijn hele T-shirt was nat, lekker hoor. Eerst twijfelde ik of ik wel mee wilde doen, maar achteraf ben ik heel blij dat ik het gewoon gedaan heb! Na het dansen zijn we naar huis gelopen en ben ik snel onder de douche gesprongen, dat was hard nodig haha! Luuk was chicken wraps gaan halen voor ons dus die hebben we lekker opgegeten. Daarna heb ik nog even buiten gezeten aangezien het binnen veel te warm was. Ik had wat muziek opstaan en wat spelletjes gespeeld op mijn telefoon. Daarna ben ik lekker in bed gekropen.

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen en toen ik opstond was Amadou er al. Eerst hebben we rustig ontbeten en daarna hebben we met Amadou geëvalueerd over de stageplekken, het verblijf in Gambia en de begeleiding etc. Na die evaluatie heb ik de badkamer even gepoetst en heb ik weer een serie opgezet. ’s Morgens had ik een smsje gekregen van Mr. Colley. Mr. Bah had gevraagd of wij vandaag om drie uur bij Africmed konden zijn, omdat Mr. Bah maandag en dinsdag niet aanwezig is. Ze wilden ons graag nog een cadeautje geven. Prima, wij hadden toch niks op de planning staan. Rond twee uur zijn Laura en ik met de bushtaxi naar Africmed gegaan. Wij waren mooi op tijd, maar het ging natuurlijk weer op z’n Gambiaans. Na enige vertraging mochten we bij de CEO naar binnen lopen, waar verschillende collega’s aanwezig waren (Mr. Bah, Mr. Colley, Mr. Eliman Jagne, Mr. Jagne en iemand van de balie). We kregen een cadeautje uitgereikt als dankbaarheid voor wat wij in Africmed gedaan hadden. Dit ging op officiële wijze, waarbij ook een heleboel foto’s gemaakt werden. Na deze uitreiking hebben wij ook aan Mr. Colley, Mr. Bah en Mr. Jagne een klein cadeautje gegeven om hen te bedanken. Vervolgens zijn we weer met de bushtaxi naar huis gegaan. We hebben het cadeautje thuis uitgepakt. We kregen een typisch Gambiaans mandje, een Gambiaanse jurk, armbandjes en een magneetje van Gambia. Echt super lief dat we dat kregen als dankbaarheid, Africmed is echt een goede plek om stage te lopen, zo’n lieve mensen allemaal! Daarna heb ik thuis op de bank gelegen en niet veel gedaan. Anouk ging met de buurvrouw Benachin koken, want we hadden een paar Gambianen uitgenodigd om te komen eten. Toen iemand de prullenbak in de keuken open deed, gilden een paar meiden erg hard. Er zaten SUPER veel maden in, gadverdamme… Iedereen was aan het bibberen ervan. Ik had aangeboden om de vuilniszak wel naar de vuilnisbelt te brengen, als iemand anders er een knoop in zou maken. Helaas zaten de maden ook aan de buitenkant van de vuilniszak, dus heb ik een andere vuilniszak gepakt om die zak weer in te zetten en samen met Christel even handschoenen aangetrokken. Ik heb toch geholpen met dichtknopen, maar de geur die uit die zak kwam… We stonden er met z’n allen te kokhalzen, gadverdamme! Daarna ben ik samen met Laura snel naar de vuilnisbelt gelopen en hoopten we dat er geen kinderen achter ons aan zouden komen… Helaas, toen we wegliepen kwamen er toch een paar kinderen aangerend. Ik riep nog naar ze: “You better don’t touch it!” maar daar luisterden ze niet naar… Daarna heb ik met een aantal Gambianen en meiden meppen gespeeld. Even later waren Omar en Amadou (andere collega van Africmed) er ook en hebben Laura en ik ben zo’n vijf Gambianen ‘crazy eight’ gespeeld. Als avondeten hadden we dus Benachin en na het eten heb ik samen met Laura afgewassen. De rest van de groep ging stappen, dus terwijl die zich aan het klaarmaken waren heb ik weer met Omar gekletst. Toen zij wegwaren hebben Omar, Amadou, Laura en ik Halli Galli gespeeld, dat was echt super grappig! Amadou ging pas rond half twee naar huis en nadat hij weg was heb ik van Omar nog een lesje Mandinka gekregen en ik heb hem een lesje Nederlands gegeven. Hij ging rond kwart over twee naar huis en ik ben toen maar snel in bed gekropen…

Zondag hebben we heel lang uitgeslapen. Ik werd om tien uur wakker, maar ben uiteindelijk pas om elf uur uit mijn bed gegaan. Lekker ontbeten en naar de verhalen van de meiden geluisterd over het stappen. Daarna heb ik even mijn blog getypt en rond één uur zijn Laura en ik met de bushtaxi vertrokken naar Busumbala. In de bushtaxi kwam een hele rare vrouw bij ons zitten, ze schreeuwde en mensen lachten. Ze vertelde ons dat de ‘the Mama of Africa’ was en blablabla… Gelukkig moesten we vrij snel uitstappen nadat zij ingestapt was. We hebben bij de grote weg gewacht op Omar en zijn daarna samen naar het huis van zijn broer gelopen. Eerst wilden de kinderen met onze haren spelen, daarna had Omar het kleinste kindje op zijn rug zitten. Ik vroeg of hij een doek had, want ze dragen de kinderen hier altijd op de rug, vastgeknoopt met een doek. Ik wilde dat ook graag eens uitproberen, dus leerde Omar ons dit. Daarna zijn we naar buiten gegaan en hebben we een kookles gehad. Eerst werd er Bahal gemaakt voor de kinderen die niet aan het vasten waren, daarna gingen we Benachin maken. De vrouw van Omars broer sprak slecht Engels, dus dat maakte het wel iets lastiger. Op zich heeft Omar steeds geholpen met vertalen, waardoor we toch de nodige uitleg kregen. Aangezien wij gingen helpen met koken mochten Laura en ik het vlees in stukken snijden. Eerst een stuk geit met vlees rondom de ribben. Daarna mocht ik lekker de maag en darmen nog in stukjes snijden, zo word je echt spontaan vegetariër… Ik ben benieuwd of ik nu thuis zelf Benachin kan maken, want het gaat toch allemaal op een andere manier hier maar wel leuk om te zien! Later gingen de kinderen nog douchen, dit deden ze buiten bij ons. Ook dit was wel grappig om te zien hoe dat hier gaat! Moeilijk om voor te stellen dat het op deze manier de normaalste zaak van de wereld is voor hun, terwijl ik vroeger echt niet zo gedoucht werd. Rond half acht mocht het vasten gebroken worden en kregen we eerst pasta met salade en kip. Na het lange bidden van Omar, rond half tien, kregen we nog een bord met Benachin. Weer veel te veel gegeten, maar nu kunnen we nog genieten van het Gambiaanse eten zullen we maar zeggen haha. Rond half elf zijn we naar de groter weg gelopen en zijn we met de bushtaxi terug naar Brikama gegaan. Daarna snel het bed ingekropen.