Project week 12 (Vakantie week 2)

Maandag begon onze tweede vakantieweek. Samen met Debby, Christel, Laura en Fatima zijn we een weekje vrij. Vandaag stond op de planning om naar de markt in Brikama te gaan en naar de Craft-markt in Brikama. Eerst hebben we de hele markt van Brikama bekeken, en ondanks dat het pas half één was toen we weer terug waren, was het toch ontzettend warm. Het zweet liep over mijn voorhoofd en rug naar beneden, lekker hoor… De drukte op de markt voelt nu als normaal, waardoor je er best op je gemak kan rondlopen nu. Het blijft wel vervelend dat iedereen je steeds aanspreekt etc. Onderweg naar huis hadden we lunch gehaald en na het lunchen hebben we gebeld naar de Student Minister Of Health, of de presentatie die vandaag om drie uur gepland was nog doorging. Op zijn Gambiaans natuurlijk, het ging niet door… Fijn dat hij zelf ook even belt om af te zeggen, anders hadden we daar met z’n allen gestaan om drie uur… Nouja, oke, dan doen we lekker rustig aan. We hebben wat op de bank gezeten en toen het wat afgekoeld was zijn we naar de Craft-markt gegaan. Hier hebben we allemaal wat souvenirtjes kunnen inslaan voor thuis. Luuk zei dat het niet veel voorstelde, maar wij vonden het allemaal best groot en hebben bijna alles kunnen krijgen wat we wilden. Daarna weer lekker naar huis. Eindelijk was het internet gemaakt, na anderhalve week Amadou te zitten lastigvallen over wanneer het weer gemaakt zou zijn… Even alles weer bijwerken dan maar… ’s Avonds zijn we met de hele groep gaan eten bij Jojo’s, een restaurantje aan het einde van de straat. Helaas moesten we echt meer dan één uur wachten tot het eten klaar was, maar de hamburger smaakte wel heel goed. Na het eten hebben we nog wat gekletst in de woonkamer en daarna zijn we naar bed gegaan.

Dinsdag hebben we lekker uitgeslapen tot een uur of negen en daarna rustig ontbeten. Ik heb Fatima even geholpen met haar was en rond elf uur was Mamadi op de compound zoals afgesproken. Samen met hem gingen we naar Abuko Nature Reserve. Hier hebben we een stuk door het bos gewandeld en de omgeving was best wel mooi! Eerst kwamen we bij een krokodillenvijver, maar de krokodillen lieten zich helaas niet zien. Van een krokodil konden we een schaduw zien, maar verder niet veel. Rond de vijver waren wel een heleboel vogeltjes die we als echte vogelspotters nog even op de foto hebben gezet. Vervolgens zijn we doorgelopen en zagen we een paar aapjes verstopt zitten. Debby had pinda’s bij zich en nadat we die erbij hadden gepakt, kwamen er super veel apen dichterbij. Uit de hand heb ik de aapjes weer pinda’s kunnen geven, zo schattig. Er waren ook een paar aapjes die een baby’tje aan de buik hadden hangen. Eigenlijk konden we niet stoppen met kijken naar al die schattige aapjes, maar we zijn uiteindelijk toch maar verder gelopen. Daar kwamen we een paar grote kooien tegen waar verschillende dieren inzaten. In een kooi zat een agressieve aap, een schildpad van 78 jaar oud en hele grote vogels. In de andere kooi zaten drie baboonaapjes, een kleintje, ook heel schattig om te zien. Nadat we weer een stuk verder waren gelopen kwamen we bij kooien met hyena’s aan. Ze vertelden ons dat er gisteren twee baby’tjes waren geboren, dus daar bracht de begeleider ons eerst naartoe. Terwijl we naar die baby’tjes liepen, hoorde ik een heel raar geluid. Later bleek dat dat het geluid was wat hyena’s maken (klinkt alsof ze lachen). De baby’tjes waren echt super klein en schattig om te zien. Vervolgens moesten we de hele weg die we hadden gelopen weer teruglopen naar de auto, maar voordat we echt gingen sprak een oude man ons nog aan. Hij zei dat hij ons wat wilde laten zien. Hij opende de kooi van drie hyena’s en zei dat we met hem mee moesten komen. Met z’n allen stonden we in de kooi bij de hyena’s, maar we bleven mooi bij de deur staan. Die man liep helemaal naar die beesten toe en aaide er zelfs een, terwijl wij een beetje zenuwachtig op een afstandje stonden mee te kijken. In het begin was het echt spannend daarin, maar uiteindelijk hebben we op zo’n twee meter afstand van die hyena’s gestaan en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Na dit avontuur zijn we naar de auto gelopen en verder gereden richting Tanji, de vismarkt. Mamadi heeft ons daar rondgeleid en het was echt wel leuk om te zien. De geur die er ging was wat minder, maar daar moet je je dan maar even overheen zetten. We hebben gezien hoe de vissen worden binnengehaald, gerookt, gedroogd en verkocht. Het water stond heel laag vandaag, waardoor er echt super veel kwallen op het strand lagen. Nadat we alles gezien hadden, zijn we teruggereden naar Turntable en heeft Mamadi ons uiteindelijk afgezet bij Senegambia. Hier hebben we nog een kijkje genomen op de Craft-markt, Senegambia is het toeristengebied, waardoor ik echt gek werd. Iedereen, maar dan echt iedereen spreekt je aan en laat je gewoon niet met rust om eens rustig rond te kijken zonder iets te kopen. Vrij snel waren we hier wel uitgekeken en zijn we naar Tejo’s pannenkoekenbar gegaan. Dit restaurant is opgezet door twee Nederlanders, waar we nog even mee hebben gekletst. We aten vandaag echt om Nederlandse tijd, dat was best een beetje raar haha. Nadat we onze superlekkere pannenkoek ophadden zijn we weer terug naar huis gegaan. Op Turntable was het vechten voor een bushtaxi en uiteindelijk hebben we maar een gele taxi gepakt, anders zouden we niet thuis komen. Rond zeven uur waren we weer thuis en hebben we weer wat gekletst met iedereen. Iedereen was erg moe en wilde op tijd naar bed, ik heb toen nog even gebeld met Kiona en ben daarna ook lekker gaan slapen.

Woensdag stond de markt in Serrekunda op het programma. Eerst weer uitgeslapen tot negen uur, rustig ontbeten en rond kwart over tien op zoek naar een bushtaxi. In Serrekunda moesten we op zoek naar bepaalde stoffen die Fatima wilde hebben (aangezien ze zelf niet kan gaan met haar enkel), daarin waren we vrij snel wel geslaagd. De markt in Serrekunda is heel erg druk, waardoor we op het einde allemaal erg moe waren. Je slentert te hele tijd, moet goed uitkijken waar je loopt. Uit het niets komt er een super grote vrachtwagen midden de markt overrijden, mensen spreken je aan en laten je niet met rust. De nodige frustraties spreek je dan wel uit haha. Iemand vertelde ons dat we nog even op de craft markt moesten kijken, oke, vervolgens laten ze je niet met rust. Je kijkt naar iets wat je misschien wilt hebben, vind niet precies wat je zoekt, en vervolgens laten ze je niet meer met rust, trekken ze de hele tijd aan je handen. Het hoort er allemaal bij, maar is best wel vermoeiend! Nadat we alles gevonden hadden, zijn we weer lekker naar huis gegaan. Rond half drie waren we weer in Brikama, hebben we onze lunch gehaald. Daarna heb ik even mijn blog bijgewerkt, mijn uitstelgedrag begint langzaamaan op te komen… De foto’s van gisteren heb ik op mijn laptop gezet en uit gesorteerd. Nadat ik nog even op de bank een boek heb gelezen, wilden we gaan uiteten. Net voordat we wilden gaan, kwamen we erachter dat de afwas van afgelopen zaterdag nog stond… Steeds toen we het wilde afwassen, was er nog geen afwasmiddel. Nu zat de schimmel er lekker op… Gadver… Met z’n allen hebben we het opgeruimd, sommigen afgewassen, anderen de keuken gepoetst en ik ben naar de vuilnisbelt gelopen om alles weg te gooien. Vervolgens was eindelijk iedereen klaar om te gaan uiteten. We wilden een ander restaurantje in Brikama uitproberen en de eerste die we tegenkwamen was Kiss Me. Prima, wij daar gaan zitten en vroegen we of we de menukaart mochten zien. Dat kon niet, we moesten naar de toonbank komen waar dan verschillende bordjes met eten stonden en dat was het menu. We hebben daaruit gekozen en kregen uiteindelijk ons eten, wel maar een klein ontbijtbordje. Op zich, voor wat je ervoor betaald is het niet gek, maar toch. Na het eten (chicken and chips) hebben we nog even met z’n allen in de woonkamer gezeten en daarna zijn we lekker het bed ingekropen.

Donderdag hadden we gepland om naar het strand bij Poco Loco te gaan, samen met Fatima. Vandaag begint de Ramadan, waardoor wij ons eetpatroon ook moeten aanpassen. ’s Morgens was er al geen brood meer te krijgen en kregen we de tip om het de avond van tevoren te halen. Die tip kwam helaas een beetje laat. We hebben iets later in de morgen toch brood kunnen vinden en meteen meegenomen voor de lunch. Met de groep die vakantie heeft, hebben we op de bank gelegen, een boekje gelezen en wat gekletst. Na onze lunch zijn we rond drie uur vertrokken naar het strand. Ondanks dat Fatima niet goed kan lopen, wilden we haar graag even meenemen uit huis. Met onze gecreëerde loopfiets is ze gestept naar de grote weg. Daar is ze verder gegaan met de krukken. Het was even spannend of het zou lukken om haar in een bushtaxi te krijgen, maar dat viel uiteindelijk reuze mee. We zijn de bushtaxi uitgestapt op Turntable en hadden daar vrij snel dichtbij een gele taxi geregeld die ons voor de deur van Poco Loco wilde afzetten. Toen kwam de domper, Poco Loco was aan het verbouwen en we konden daar niet op de stoelen/bankjes zitten. Het toeristenseizoen is voorbij, dus het hele strand was uitgestorven en we konden ook geen drankjes krijgen. Debby en Christel zijn in een supermarktje in de buurt wat eten en drinken gaan halen en zo hebben we de hele tijd op het strand gezeten. Een Gambiaan kwam met ons kletsen, we hadden onze boeken mee. Ons doel was uiteindelijk om foto’s te maken van de zonsondergang. De zonsondergang was minder mooi dan gehoopt, maar we hebben wel mooie strandfoto’s kunnen maken. Rond half acht gingen Laura en ik een gele taxi regelen die Fatima bij Poco Loco wilde ophalen en haar weer wilde afzetten bij de restaurants in Senegambia. Vrij snel hadden we dit geregeld voor een redelijke prijs. We zijn gaan eten bij een Nederlands-Grieks restaurant waar ik een super lekkere kipschnitzel heb gegeten. We moesten helaas lang wachten op het eten, maar het was wel super lekker en vooral veel… Daarna weer met de taxi naar huis. Aangezien we met vijf waren, hebben we vandaag drie keer in een gele taxi gezeten met z’n vieren op de achterbank. Lekker knus, “All about the Gambian experience”. De taxi haf Fatima mooi voor de compoundpoort afgezet en zo waren we om tien uur weer thuis. We hebben weer even gekletst met de groep over hoe ieder z’n dag was en daarna weer lekker het bed ingekropen.

Vrijdag hebben we weer lekker uitgeslapen. Rond tien uur zijn we toch maar eens uit bed gekomen en hebben we ontbeten. De tapalapa die er was, was nog warm en knapperig. Dan is het brood echt nog veeeel lekkerder! Vervolgens heb ik op de bank mijn blog bijgewerkt, foto’s op mijn laptop gezeten etc. Ik voelde me niet heel erg lekker, ik had het super koud terwijl het niet koud was, keelpijn etc. Ik heb de hele dag wat op de bank gelegen en zo uiteindelijk mijn boek helemaal kunnen uitlezen. Toen er ’s middags water was heb ik de badkamer even gepoetst en de was gedaan samen met Laura. Verder heb ik echt niet veel meer gedaan dan bankhangen en nog even gedoucht. ’s Avonds lag ik om negen uur al in bed in de hoop dat een goede nachtrust me wat beter zou laten voelen.

Zaterdag werd ik pas om tien uur ’s morgens wakker. Ik heb echt de klok rondgeslapen en heb in Gambia nog nooit zo lang kunnen uitslapen. Blijkbaar had ik de rust nodig. Ik voelde me in ieder geval al een stuk beter, maar had wel nog een klein beetje keelpijn. Het begin van de dag heb ik weer rustig aan gedaan, wat geappt en verder niet zoveel. Ik heb nog wat afleveringen gekeken van een serie en ben rond half vijf vertrokken naar Turntable. Het was mijn eerste keer om helemaal alleen met de bushtaxi ergens heen te gaan, dus dat voelde wel even gek. Ik had echt super snel een bushtaxi kunnen stoppen en was zo bij Turntable, want het was erg rustig op de weg. Omar moest werken en we zouden daarna naar de plek gaan waar hijzelf woont. Aangezien ik daar nog nooit was geweest, had ik gezegd dat ik naar Turntable zou komen en dan konden we vanaf daar (Africmed) samen naar Sukuta reizen. Eerst zijn we even naar de winkel gelopen om wat drinken te halen en toen een stukje met de taxi. Het laatste stuk hebben we gelopen naar zijn huisje. Daar heb ik me voorgesteld aan iedereen op de compound en daarna zijn we naar binnen gegaan. Hij was nog aan het vasten, maar hij bood me wel wat drinken aan. Het voelt dan echt heel dubbel om wat te drinken, terwijl je weet dat hij dat niet mag… Verder heeft hij mij zijn huisje laten zien, maar dat is allemaal erg klein. Een woonkamertje met een bank, tafeltje en stoeltjes en een slaapkamer met een bed en een klein kastje… Hij wilde graag foto’s zien van Nederland, maar die heb ik alleen op mijn laptop staan. Aangezien we dan toch in Gambia zijn, heeft hij me nog meer foto’s laten zien van zijn telefoon en wat uitleg gegeven over de cultuur. Rond half acht mocht hij weer eten en drinken en wilde hij me thee maken. Hij vroeg of ik er melk in wilde, ik zei dat dat prima was. Ik dacht ik drink het gewoon zoals hij het gewend is. Hij vroeg hoeveel lepels melkpoeder ik wilde en zei doe maar gewoon wat jij altijd doet. Drie lepels melkpoeder wilde hij erin doen, maar pas toen goed keek gingen er dus eerst drie lepels suiker in en daarna kwam pas het melkpoeder. Hahaha, lekker zoet joh, maar op zich was het best lekker! Als avondeten hadden we spaghetti met sla, komkommer, tomaat, ei en rundvlees. Dat smaakte ook erg goed. Daarna hebben we nog wat gekletst en hij ging ’s avonds nog twee keer even weg om te bidden. Rond half elf belde hij een taxi zodat die me naar huis kon brengen, maar dat ging niet heel soepel. De eerste kon niet komen, de tweede was nog wat verder weg en werd uiteindelijk aangehouden door de politie. Hij had ons niet afgebeld, dus wij zaten te wachten op niks… Nog een paar andere mensen gebeld en uiteindelijk toch een taxi kunnen regelen. Hij heeft me veilig thuis afgezet, ik was wel pas om twaalf uur thuis haha. Ik heb nog even met Laura gekletst en ben daarna gaan slapen.

Zondag konden we weer lekker uitslapen, maar ik was om acht uur al klaarwakker. Rond half tien ben ik opgestaan en hebben we in de woonkamer gezeten. Een van onze buurvrouwen op de compound gaat vandaag trouwen en daar waren we voor uitgenodigd. Het was ’s morgens al erg onrustig op de compound omdat er veel mensen aanwezig waren. De ballonnen van vorige week hadden we toen weer leeggelaten, omdat de buurvrouw ze vandaag graag weer wilde gebruiken. Wij hebben ze dus weer allemaal zitten opblazen en daarna eigenlijk niks gedaan. Ik verveelde me best wel, het puzzelboekje is uit, leesboeken zijn uit… Wat ga je dan doen? Even de blog bijwerken, twijfelen of je al wilt beginnen aan je reflectie waar je eigenlijk helemaal geen zin in hebt. Hmmm… Uiteindelijk had ik de motivatie gevonden om mijn Gambiaanse jurk aan te trekken en zijn we buiten gaan zitten. Er waren al veel mensen aanwezig op de compound voor de bruiloft van de buurvrouw. De bruid werd in ons huisje opgemaakt en kleedde zich hier om. Dit hebben we allemaal mogen meekijken, echt tien lagen make-up, best grappig om te zien. Toen ze helemaal klaar was, moesten wij als een soort bruidsmeisjes achter haar aanlopen naar buiten, om vervolgens iedereen een hand te geven die daar zat. We liepen daar met z’n allen in een rijtje achteraan en het voelde best ongemakkelijk, aangezien iedereen je aankeek. De bruid heeft zich uiteindelijk vier keer omgekleed, vier keer een andere jurk. Wij zijn drie keer achter haar aan moeten lopen, het was wel leuk dat ze ons er zo bij betrok, maar het voelde gewoon erg ongemakkelijk. Op de compound was een geluidsinstallatie gehangen, waar de hele tijd gebeden werden gedeeld. Het geluid stond echt super hard, het trilde helemaal door in je oren. Na één uur was het gewoon echt niet meer leuk en werden we allemaal gek… We genoten ervan toen het eindelijk even stil was voor het eten, maar helaas, tijdens het eten ging het gewoon weer lekker verder… Eerst kregen we salade met kip en ui en daarna kregen we nog rijst. De mensen bleven lang hangen en maakten veel lawaai, waardoor we allemaal slecht hadden geslapen.