Eerste week vakantie: Gambia Tour (Project week 6)

Zondag ging om acht uur de wekker. We hadden met Mamadi afgesproken om om 10 uur te vertrekken op Gambia Tour. Lekker vroeg de wekker, zodat we nog genoeg tijd hadden om rustig te ontbijten en de laatste spulletjes in te pakken. De meiden van de groep hadden gevraagd of we ze wakker wilden maken, zodat ze nog even gedag konden zeggen. Toen Mamadi er was hebben we ze uit bed gehaald, het was heel erg leuk om zo uitgezwaaid te worden door de groep maar het voelde best gek. We hebben zo’n twee à drie uurtjes in de auto gezeten. De omgeving lijkt heel veel van hetzelfde, maar toch is het echt wel heel mooi allemaal. Eenmaal in Tendaba Camp aangekomen kregen we ons huisje gewezen. We hadden een eigen badkamer, één tweepersoonsbed en een éénpersoonsbed, zelfs met klamboe en ventilator! We hebben ons snel omgekleed toen we in ons huisje waren, zodat we snel het zwembad in konden springen. Een zwembad, heerlijk! Eindelijk geen zand of zout, maar schoon water, genieten! Rond half drie hebben we in onze bikini geluncht, chicken and chips, dat smaakte erg goed. Vervolgens nog een laatste keer afgekoeld in het zwembad en toen hebben we ons weer omgekleed. We hadden om 16:30 uur een boottrip afgesproken. Helaas hebben we geen dolfijnen gezien, maar we hebben wel twee wilde krokodillen het water in zien gaan op grote afstand. Verder hebben we ontzettend veel verschillende soorten vogels gespot. Het was echt een hele mooie boottrip met een prachtige omgeving. Na de boottrip hebben we een rondje gelopen door Tendaba en zijn we boven op een berg nog een basisschool gaan bezichtigen. Na deze wandeling, waar we het weer erg warm van hadden gekregen, hebben we wat gedronken bij ons ‘hotel’ en een kaartspelletje gespeeld. Voor het avondeten hadden we geen honger meer, dus hebben we lekker wat gekletst. We hebben ook nog een strandwandeling met z’n drieën gemaakt in het donker. Om even te voelen hoe paaldansen is, hebben we nog mooie foto’s gemaakt in prachtige houdingen rondom de houten palen. Rond half tien zijn we naar ons huisje gelopen en hebben we allemaal even gedoucht, enge beestjes gespot en toen toch maar in bed gekropen.

Maandag hadden we de wekker om zeven uur gezet. Om half acht zaten we, zoals afgesproken, klaar voor het ontbijt. We zijn natuurlijk wel in Gambia, dus we moesten wel wat langer wachten totdat ons ontbijt klaar was. We kregen een Engels ontbijt, witte bonen in tomatensaus, een gebakken eitje, een worstje en tapalapa, met thee. Na het ontbijt hebben we alle spullen weer in de auto gelegd en zijn we naar George Town gereden. De autorit was lang, maar onderweg zijn we ook een aantal keer gestopt. We hebben over een markt gelopen in een wat groter dorpje dat we tegenkwamen, het stonk echt heel erg naar vis. We gingen bijna over onze nek… Daarnaast zijn we gestopt bij het dorp waar de vader van Mamadi vandaan kwam. Mamadi had hier uit een cashewnotenboom voor ons cashewnoten/vruchten geplukt. Het fruit zou heel lekker zijn, maar daar dachten wij anders over. we kregen er een ontzettend droge mond van en een heel raar gevoel in onze mond. De cashewnoot hebben we meegenomen en gaan we proberen te laten drogen, zodat we die nog kunnen opeten. In het dorpje hebben we een heuvel opgewandeld, waar bovenop allemaal struikjes stonden met geneesmiddelen. Na de wandeling zijn we weer verder gereden richting George Town. We konden helaas niet blijven slapen in het hotel wat gereserveerd was, aangezien de minister daar zou komen slapen. Mamadi had vrij snel iets anders geregeld, hier hadden we onze eigen badkamer met wc en douche, een ventilator aan het plafond en zelfs een airco. Het tweepersoonsbed moesten we wel voor een nachtje delen met z’n drieën, maar dat hadden we wel voor deze luxe kamer over. In een aparte woonkamer was nog een televisie, in de keuken was een grote koelkast en zelfs een magnetron! Die luxe was echt wel lang geleden… Nadat we alle spullen in het huisje hadden gezet zijn we tapalapa voor lunch gaan halen en na de lunch hebben Laura, Fatima en ik een rondje gelopen door George Town. Jeetje… Wat was het warm! Na dat rondje wandelen zijn we in de woonkamer gaan zitten om even bij te komen. Om half vijf hadden we weer een boottripje afgesproken. We hebben best lang op dat bootje gezeten, met als resultaat dat we uiteindelijk nijlpaarden zagen in de rivier! Na de boottrip zijn we nog naar een ondergronds slavenhuis geweest. We kregen uitleg over hoe het er vroeger aan toe ging daar, dat was heftig om te horen en maakte zeker indruk. Vervolgens zijn we gaan uiteten in een ‘restaurant’ (buiten op straat een tafeltje, als enige), alweer chicken and chips maar wel heel lekker. Na het eten hebben we thuis weer gedoucht en nog een kaartspelletje gespeeld. Toen we thuiskwamen na het eten, bleek dat de airco aanstond en ingesteld was op 21 graden. Het leek echt alsof we een diepvries inliepen. Dat wordt nog wat als we weer terug zijn in Nederland…

Dinsdag ging de wekker weer om acht uur. We hebben eerst ontbeten en daarna kregen we nog een rondleiding door George Town. We zijn bij het ‘Freedom Tree Monument’ geweest, bij een gebouw van de overheid en bij het enige houten huis in Gambia. Daarna zijn we in de auto gestapt richting Bassé. Onderweg zijn we gestopt in Bansang, waar het ener grootste ziekenhuis van Gambia ligt. We kregen een rondleiding door het hele ziekenhuis. Het was echt heel erg groot en bevatte super veel afdelingen. Het is en blijft heel gek dat je in Gambia alle afdelingen gewoon op kan lopen terwijl er patiënten liggen… In dit ziekenhuis was ook een werkende radiologie afdeling. Er komen super veel patiënten naar dit ziekenhuis dus we hadden alle drie zoiets van: ‘Kunnen we hier geen stage komen lopen?’ Er zou plek zijn voor iedereen van de groep, verpleegkunde studenten kunnen zich verdelen over de vele afdelingen, radiologie werkt, er was social work. Zelfs fysiotherapie, oogheelkunde, tandarts en audicien was er. Na de rondleiding reden we weer door naar Bassé, waar we onderweg nog bij een dorpje stopten. Over die compound kregen we een rondleiding. In Nederland zou je nooit bij vreemden aanbellen en zeggen dat je het huis wilt zien, maar hier kan dat gewoon. We mochten de slaapkamer zien (super klein, waar ze met 22 mensen sliepen) en de keuken. Op deze compound werd zelf tapalapa gebakken, dus het was heel leuk om dit eens te zien. We eten het iedere dag, maar ik had geen idee hoe het gemaakt wordt aangezien hier geen ovens zijn zoals we dat gewend zijn. De trip werd weer voortgezet, onderweg zijn er heel veel checkpoint van de politie of het leger. Tot nu toe konden we altijd gewoon doorrijden aangezien Mamadi dan een woordje voor ons deed, maar deze keer ging het anders. Die vrouw wilde per sé ons paspoort zien. Laura en ik hadden alleen ons kopie meegenomen, maar ze wilde/moest de stempel zien dat wij toegang hadden in het land. Ik werd er helemaal zenuwachtig van want dat stond niet op onze kopie, Fatima had haar paspoort gelukkig wel mee en Mamadi zei dat ze anders de principal van het Gambia College wel kon bellen. Uiteindelijk mochten we toch doorrijden, ik schrok echt en was bang dat onze Gambia Tour niet meer voortgezet kon worden. Ik moest er even van bijkomen en uiteindelijk kwamen we aan in Bassé. Wat een hitte…Mijn god… In ons slaapverblijf hadden we een koelkast, tv, airco en ventilator, genieten dus! De hele middag hebben we rustig aan gedaan, vooral buiten in de schaduw zitten kletsen. We moesten nog iets halen voor op de tapalapa die we eerder hadden gekregen, maar het was eigenlijk echt te warm om te lopen. Uiteindelijk hebben we ons eroverheen gezet en zijn we (zonder Mamadi, want die vond het echt te warm) iets gaan halen voor op het brood. Ons slaapverblijf lag iets buiten het centrum van Bassé, dus om vijf uur zijn we in de auto gestapt richting Bassé. Hier zijn we met een bootje de rivier overgestoken en zijn we opzoek gegaan naar een ezelskarretje. Dat was echt super leuk, echt een Gambiaanse ervaring want je ziet ze heel vaak langsrijden. De omgeving was weer heel mooi en ik kan er dan ook echt van genieten om gewoon voor me uit te kijken en alles in me op te nemen. Na dit ritje zijn we teruggegaan met het bootje en gingen we pinnen. De eerste pinautomaat was niet geschikt voor Mastercard dus liepen we door naar de volgende. Deze stond helaas uit, maar werd toen voor ons aangezet. Het duurde super lang voordat het systeem was opgestart, maar er was nog service aan het apparaat. Op het scherm stond ‘Available shortly’. Dit geldt natuurlijk op z’n Gambiaans, we hebben echt een uur staan wachten totdat we eindelijk geld eruit konden halen. Tijdens het wachten hebben we gevoetbald met een steen en overgegooid met een vliegtuigje dat ik had gevouwen. De Gambianen om ons heen lachten ons de hele tijd uit, nou ja ik snap het wel want we stonden er erg onnozel bij, maar ja… het duurde gewoon heel erg lang. Nadat we eindelijk ons geld hadden, stapten we weer in de auto opzoek naar een restaurant. Na drie restaurants ingelopen te zijn die niet hadden wat we wilden, wist Mamadi nog één plekje te vinden. De kok was net naar huis gegaan, maar die hebben ze gebeld en gevraagd of ze terug wilde komen. We hebben daar een tijdje zitten wachten op ons avondeten, voor de verrassing kregen we weer chicken and chips. Om kwart voor tien waren we weer in ons huisje en stond ik helemaal klaar om te douchen, maar helaas… Er kwam alweer geen water uit de kraan. We stonken allemaal een uur in de wind van het zweten en zonnebrand en het was echt tijd om mijn haren te wassen, jammer joh! Dan maar stinkend het bed in, gewoon deet (antimuggenspul) over je vieze lichaam smeren omdat het kan.

Woensdag hadden we onze wekker om half zeven staan zodat we om zeven uur konden vertrekken. Midden in de nacht waren de airco en ventilator uitgegaan, waardoor het bloedheet was in de slaapkamer. Om kwart voor vier waren we alle drie wakker in ons tweepersoonsbed en dreven we van het zweten zowat ons bed uit… Om half vijf konden we het niet meer aan en zijn we met z’n drieën buiten gaan zitten. Slapen lukte toch niet meer en midden in de nacht zorgde deze ‘Gambian experience’ voor de nodige melige grappen. Om tien voor zes zijn we nog even terug gekropen in bed en om half zeven zijn we echt opgestaan. Om zeven uur zaten we in de auto, we reden terug naar George Town, waar we ons ontbijt gehaald hebben. Daarna zijn we met een veerboot de rivier overgestoken zodat we in het noordelijke deel van Gambia terechtkwamen. Vanuit hier zijn we richting Wassu gereden, waar we het ‘The Stone Circle Museum’ bezochten. Daarna zijn we een stukje doorgereden richting Baboon Island. Hier hebben we weer een boottripje gemaakt en gezocht naar baboons en chimpansees. Het was een lange zoektocht, ze wilden maar niet tevoorschijn komen. Met veel geduld (wat we in Gambia wel leren) hebben we uiteindelijk een paar baboons gezien en een chimpansee met baby’tje! Op de terugweg naar de startplek van de boot zagen we nog een nijlpaard. Dit keer kwam het veel verder uit het water, dus daardoor hebben we mooie foto’s kunnen maken. Heel gaaf om zoveel verschillende dieren te kunnen zien. Na de boottrip hebben we onze hele lange autorit voortgezet richting James Island. Doordat we vanmorgen zo vroeg wakker waren en we nu erg lang in de auto moesten zitten, lukte het ons niet om onze ogen open te houden. Het laatste stuk voor het eiland, waar de normale weg was opgehouden kregen we weer een free massage. Fatima wilde graag rijden en uiteindelijk heeft ze mij ook overgehaald om een stukje te rijden over deze hobbelige, zanderige weg. Aangekomen bij James Island hebben we eerst de wc opgezocht en daarna doorgegeven wat we wilden eten voor het avondeten om acht uur. De boottocht die hier gedaan kon worden, konden we vandaag niet doen aangezien een basisschool dit had als uitje en het dus te druk was. We hebben een foto-shoot gedaan op de kade en daarna zijn we naar het slaapverblijf gegaan. Ik ben meteen de douche ingesprongen, want ik voelde me echt ontzettend vies. Er kwam weinig water uit de kraan, maar alles beter dan niets! Na het douchen voelde ik me weer lekker schoon en zijn we gaan eten. We hadden gegrilde vis met frietjes, dat was erg lekker. Verder hebben we nog wat gekletst met de eigenaresse van het restaurant, ze was een Afrikaan, maar wel blank en ze sprak Nederlands (roots met België). Daarna zijn we weer teruggegaan naar ons slaapverblijf. Mijn camera en telefoon waren beide leeg, maar er was een probleem met de generator waardoor er helemaal geen stroom was. Dat was erg jammer, maar niks aan te doen natuurlijk.

Donderdag was alweer onze laatste dag. Om zeven uur hadden we de wekker gezet, zodat we om half acht konden ontbijten. We deelden vannacht weer een tweepersoonsbed met z’n drieën. Dit keer lag ik in het midden, de twee kussens die we hadden waren erg hoog. Ik hoefde daardoor geen kussen, maar Fatima en Laura waren zo lief om de kussens lekker naar het midden de duwen. Ik kon er gewoon niet meer tussen met mijn hoofd, tenzij ik mijn hoofd eronder duwde… Wat een liefde en gezelligheid. Ik lag dus niet heel lekker en had overal jeuk door de muggen, een heerlijke nacht! Verder was de deken die er lag echt heel erg vies, dus hebben we zonder deken geslapen. Normaal kan ik dat echt niet, maar toch is me dat vannacht gelukt, aanpassing gaat heel goed! Na het ontbijt hebben we de boottocht naar James Island gedaan. Hier werden vroeger slaven naartoe gebracht, dus dat was erg indrukwekkend om te zien. Na de boottrip zijn we nog naar een museum gegaan over de slavernij. Vervolgens hebben we onze autorit doorgezet richting huis. Aangezien het autorijden Fatima en mij erg goed was bevallen, hebben we beide nog een stuk gereden op de hobbelige weg. En als je dan toch bezig bent, kan je best nog een stukje op de hoofdweg rijden… Nooit gedacht dat ik dat zou durven, maar gewoon doen! Wel goed uitkijken voor plotseling overstekende geiten, koeien en ezels! Toen het wat drukker werd, heb ik toch maar geruild met Mamadi en heeft hij verder gereden naar Barre, waar we met de ferry de zee moesten oversteken naar Banjul. In Barre hebben we, om de geschiedenis van Gambia helemaal compleet te maken, Fort Bullen nog bezocht. Ook hier kregen we weer een rondleiding door het fort en museum. Daarna hebben we heel lang in de auto zitten wachten totdat we eindelijk de ferry op konden. Net voordat we eindelijk de ferry op konden, moesten we allemaal erg naar de wc. Dat ging helaas niet meer lukken qua tijd, dus uiteindelijk zijn we op de boot maar opzoek gegaan naar de wc. Dit was gewoon een gat in de grond, met een buis die de zee inliep. Tja, als je moet dan moet je, dus dan maar op de hurken hè… Ik wist niet dat ik ook zeeziek werd, maar ik heb me de hele boottocht goed moeten concentreren om alles binnen te houden maar het is gelukt. Vanaf Banjul zijn we doorgereden naar Senegambia, zodat we onze vakantie konden afsluiten met uiteten. Daarna gingen we echt weer naar huis, de bekende omgeving voelde nu toch als thuis. Onderweg had ik ontzettend veel energie, waardoor ik keihard heb kunnen lachen om van alles wat we nog tegenkwamen. We waren allemaal blij dat we vannacht weer in ons eigen bedje met klamboe, kussen en schone deken kunnen slapen. Toen we thuiskwamen was er verder niemand. De groep was naar het strand, waardoor wij de tijd hadden om al onze foto’s op de laptop te zetten en met elkaar te delen. Daarna nog even lekker gedoucht en de spullen weer verdeeld over beide koffers. Vervolgens de blog weer bijgewerkt, want al deze ervaringen willen we natuurlijk nooit meer vergeten.

Vrijdag had ik heerlijk geslapen in mijn eigen bedje. We waren rond tien uur al gaan slapen en ik werd pas om acht uur ’s morgens wakker, terwijl ik normaal niet helemaal kan doorslapen. We hebben even met de meiden gepraat over onze belevenissen en die van hun. Er was van alles gebeurd in de tijd dat wij weg waren. De groep ging gesplitst naar afspraken voor het Sickbay project en aangezien wij onze week vakantie hadden, konden wij lekker thuisblijven. We hebben eerst alle was gedaan en daarna heb ik de badkamer nog even gepoetst. Vervolgens heb ik wat foto’s uitgezocht van de vakantie en zijn we buiten gaan zitten. Er waren wat meiden terug gekomen dus hebben we wat gekletst over afgelopen week. ’s Middags waren we even naar het Gambia College gelopen voor het internet. Zo kon ik wat foto’s en ervaringen delen met het thuisfront. Toen we terug waren hadden we overlegd voor het eten. We wilden met de buurvrouw Domoda koken. Er waren maar weinig meiden op de compound dus uiteindelijk zijn Debby, Laura en ik naar de markt gegaan voor de boodschappen. Boodschappen doen voor het avondeten duurt hier makkelijk een uur, dat is een beetje jammer… Daarna hebben we samen met de buurvrouw Domoda gemaakt, super lekker en wat had ik honger! Na het eten hebben we gewoon rustig aan gedaan, wat kletsen, puzzeltjes maken etc.

Zaterdag ging de helft van de groep naar het strand en ik ben met de andere helft thuis gebleven. Ik heb een filmpje in elkaar gezet van de vakantiefoto’s, waar ik de hele middag mee bezig ben geweest. Rond vijf uur zouden we vertrekken naar een Fairtrade markt in Bakau, maar op zijn Gambiaans werd dat kwart voor zes. We zijn met de bushtaxi naar Westfield gegaan, het duurde lang want we stonden veel in de file. Uiteindelijk kwamen we aan in Westfield en zijn we eerst naar de tweelingbroer van Milton gegaan. Toen we daarheen liepen, kwamen we nog wat culturele dingen tegen, wat weer wat indruk maakte. Het waren een soort mascottes, waar veel kinderen omheen renden. Vervolgens zijn we naar het stadion gelopen, waar de markt was. De markt was een bijeenkomst van verschillende Afrikaanse landen. Ze wilden hun producten dan verkopen. Er was veel eten te krijgen en het rook heel lekker. We hadden allemaal erg honger, want het was inmiddels al half acht. Ik had een soort wrap met kip, tomaat, ui en frietjes, super lekker. Daarna hebben we een rondje gelopen over de markt. Ze hadden veel kraampjes met sieraden, speelgoed, haarattributen etc. Laura, Fatima en ik hebben alle drie een armbandje gekocht, want we wilden tijdens onze vakantie alle drie dezelfde halen, maar dat hadden ze toen niet. Rond tien uur zijn Anouk, Mensa (een Gambiaan) en ik teruggegaan naar Westfield. Mensa heeft ons geholpen om in te stappen in een rechtstreekse bushtaxi richting Brikama, echt super lief. Als we dat zelf hadden moeten regelen was het denk ik niet gelukt… Rond elf uur waren we thuis en zijn we meteen gaan slapen. De rest van de groep is na de markt doorgegaan naar Senegambia.

Zondag hebben we heerlijk uitgeslapen. We hebben even rustig ontbeten, daarna heb ik het huis even geveegd want er lag weer lekker veel zand in. Vervolgens ben ik nog even verder gegaan met mijn filmpje van de vakantie. De tailor had de helft van de groep uitgenodigd om bij hem te komen lunchen. Rond twee uur zijn we naar hem toegegaan. We kregen rijst met vis wat op zich wel lekker was, maar ik houd niet zo van al die graatjes die je steeds in je mond krijgt. Nadat we hier een tijdje hebben zitten kletsen zijn we weer naar huis gegaan. Ik heb even lekker gedoucht en daarna nog wat op mijn laptop gekeken.

Al met al was deze eerste week vakantie erg geslaagd. De Gambia Tour was echt een geweldige ervaring. We hebben heel veel lol gehad, veel dieren gezien, genoten van de mooie omgeving en veel cultuur/geschiedenis van Gambia gesnoven. We hebben ontzettend veel foto’s gemaakt, maar helaas komt dat niet over zoals het in het echt is. Een onvergetelijke reis!