Project week 10

Maandag gingen we weer naar Africmed om te werken op de radiologie. Afgelopen week hadden we namelijk een patiënt ingepland voor een langer en niet vaak voorkomend onderzoek, waardoor we gekozen hadden om dan dinsdag aan het project te werken. De patiënt kwam om half tien voor een onderzoek van de dikke darm. Er werd contrastmiddel ingespoten en dat konden we dan volgen door verschillende foto’s te maken. Laura en ik hebben vandaag alle foto’s ontwikkeld in de donkere kamer. Verder was het vandaag een super leuke dag op stage. De hele dag bleven er patiënten komen en hebben we verschillende opnames gezien en ingesteld. Het apparaat werkt nog niet 100%, dus soms hebben we foto’s moeten overmaken door de slechte belichting. Echt de hele dag zijn we bezig geweest, dat is volgens mij nog nooit voorgekomen hier… Daarnaast was ik in een erg melige bui, waar ik Laura uiteindelijk mee aanstak, dus dat zorgde voor nog meer gezelligheid… Om drie uur zijn we weer lekker naar huis gegaan. Thuis hadden we bezoek van drie families van meiden uit de groep. Het was dus een stuk drukker op de compound, maar wel heel gezellig! Met z’n allen hebben we op de grond domoda gegeten. Daarna afwassen, deze keer was het erg veel maar het hoort er allemaal bij. Na het eten heb ik nog wat achter mijn laptop gezeten en vervolgens lekker op tijd het bed in.

Dinsdag moesten wij als enige van de groep naar stage. Donderdag gaan we op safari en omdat we hiervoor een extra dagje vrij moesten hebben, moesten we die uren nog inhalen. We hadden er zelf voor gekozen om dan vandaag op de public holiday gewoon te gaan werken. We hebben de hele dag aan het project gewerkt en er is vandaag eindelijk iets verbeterd op de afdeling. De wasbak die aanwezig was op de afdeling zat heel hoog in een hoekje weggestopt. Je handen wassen was absoluut niet handig daar, waardoor je het dus ook niet zo snel doet. Vandaag hebben ze dit kamertje wat verbouwd. De muur rondom de wc is verplaatst en de wasbak is nu op een hoogte geplaatst zodat je het ook kan gebruiken. Fijn om te merken dat er dan eindelijk toch iets gebeurt! Na stage zijn we weer lekker naar huis gegaan. Je merkt echt dat de groep een stuk kleiner is. Thuis heb ik even gekletst met een paar meiden die er wel waren en vervolgens heb ik met Fatima buiten een kaartspelletje gespeeld. Rond half zeven ben ik begonnen met koken. Fatima had de kip gesneden en ik heb daarna de rijst gekookt, de kip gebakken en de saus gewarmd. We hadden weer een zoetzure saus. Helaas was het eten niet erg lekker. De kip was super hard, blijkbaar hadden we deze kip ook al eerder gehad en was die toen ook al niet lekker. Een beetje jammer van het koken, maar goed, ik kon er niet zoveel aan doen. ’s Avonds lagen we vroeg in bed, op zich is dat ook wel lekker af en toe!

Woensdag ging ik samen met Debby naar het Brikama Health Center om mee te kijken op de labour. Voor de eerste keer ging ik met de fiets hier de weg op. Fietsen in het zand is een sport op zich, het is een stuk zwaarder en het lijkt alsof de achterband steeds wegslipt, maar ik ben niet gevallen! In het ziekenhuis heb ik samen met Debby meegekeken op de labour. Vrij snel was er een bevalling waar ik kon meekijken. Het viel me op zich best wel mee en ik vond het best wel interessant. De vrouw moest tijdens de bevalling drie keer ingeknipt worden, omdat er anders te weinig plek was om de baby eruit te krijgen. Dat knippen kon ik ook nog wel meekijken, maar even daarna werd ik wat slapper. Het was al heel erg warm in de ruimte, maar ik kreeg het alleen maar nog warmer en ik zag steeds meer sterretjes. Ik ben even om een hoekje tegen de muur aan gaan staan, maar het trok niet weg. Het werd alleen maar erger. Debby gaf me een dextro, ze had er zelf net ook een gepakt omdat het niet helemaal goed ging. Ik wilde eigenlijk echt even zitten, maar die stoel stond ergens wat echt te ver was om te halen. Ik ben even voorover gebukt en uiteindelijk trok het wel weer weg gelukkig. Ik heb de bevalling toen helemaal afgekeken en toen het baby’tje er was hebben Debby en ik het baby’tje gewogen en schoongemaakt. Vervolgens heeft Debby me een rondleiding gegeven door het hele ziekenhuis. Het is allemaal zo anders dan in Nederland en de slechte hygiëne blijft me verbazen. Daarna was een andere vrouw heel snel bevallen waar we niks van hadden meegekregen, maar ik had nog wel kunnen meekijken bij de nageboorte. Ook dat was erg interessant om te zien en dat pasgeboren baby’tje heb ik ook nog even vastgehouden. Daarna was er niet echt meer iets te doen en hebben we gewacht tot het twee uur was… Om twee uur zijn we met de fiets even over de markt gegaan om wat boodschappen te halen voor het avondeten. Dat hadden we gelukkig allemaal snel bij elkaar en het was echt super warm, dus ik was blij dat we weer naar huis konden. We hebben nog even lunch gehaald en dat rustig opgegeten. Daarna ben ik even naar de tailor gelopen met Laura om nog iets op te halen wat hij voor me had gemaakt. Vervolgens wilde ik douchen, maar was er geen water. ’s Avonds aten we aardappelen met kipnuggets en groenten. Rond kwart over acht kwam er eindelijk weer een beetje water uit de kraan en heb ik me kunnen douchen. Na het douchen ben ik vrij snel in bed gekropen, aangezien ik vroeg wilde slapen. Morgen gaan we op safari en daarvoor moeten we om zes uur opstaan…

Donderdag ging de wekker om zes uur, Mamadi kwam ons om half zeven ophalen bij de compound. We zijn naar Senegambia gereden om de familie van Sasja, Christel en Anouk op te halen. Ik zat met Laura, Sasja en Jens in de auto bij Mamadi en de rest zat in een bushtaxi die Mamadi had geregeld. We zijn gereden naar Banjul, waar we de auto achterlieten en te voet verder gingen naar de ferry. Hier zijn we met de ferry overgestoken van Banjul naar Barra. Hier stonden twee land rovers klaar waarmee we naar het Fatala park in Senegal zouden rijden. Ik zat in de auto met de familie van Anouk. We waren net vijf minuten onderweg en toen hoorden we een band heel hard leeglopen achter ons. De tweede land rover waar de andere helft van de groep inzat had een lekke band. Die is snel verwisseld zodat we weer verder konden. Bij de grens van Senegal moesten we allemaal ons paspoort afgeven. Hier werden onze vingerafdrukken gecontroleerd, een foto gemaakt en een nieuwe stempel in het paspoort gezet. Vervolgens mochten we doorrijden naar het safaripark, waar we rond half 12 aankwamen. Eerst heeft Mamadi de toegang geregeld, ondertussen konden wij kijken naar een krokodil in de vijver en een grote schildpad in een holletje. Nadat alles geregeld was, konden we het park in. Vrij snel zagen we drie giraffes staan, wat gaaf! We hebben heel veel rondgereden in het park, op zoek naar allerlei dieren. Uiteindelijk hebben we alles gevonden, behalve de neushoorn. We hebben twaalf zebra’s gezien, buffels, zwijntjes, antilopen en apen. We namen op een bepaald moment een andere route dan de andere truck, en toen kwamen we vast te zitten. We moesten allemaal uitstappen en toen hebben we de auto verder geduwd. Na zo’n twee uur in het park te hebben rondgereden gingen we weer terug naar het begin. We hebben even rustig gezeten, want het was echt super warm. In de truck konden we allemaal op de bank staan zodat je meer kon zien, maar daardoor voelde de wind echt als een super warme föhn. Vervolgens moesten we weer de hele reis terug maken naar Brikama. Eerst weer naar Barra, waar we bij de grensovergang weer een paspoortcontrole hadden en weer een nieuwe stempel kregen. In Barra hebben we bij een restaurant een egg sandwich en benachin gegeten en na die lunch zijn we weer richting de ferry gegaan. Er gaan echt zo ontzettend veel mensen, auto’s en vrachtwagens op zo’n boot, niet normaal… Het duurde ook echt super lang voordat hij eindelijk volgeladen was. Mamadi had waarschijnlijk meer geld betaald, zodat wij voor de grote drukte alvast konden instappen op de boot. Gelukkig maar, want al die mensen die daarna erop komen, daar wil je echt niet tussen lopen… Om kwart over vier ging die ferry weg en rond vijf uur waren we aan de overkant. We zijn weer in de auto van Mamadi gestapt, eerst naar Senegambia gereden en daarna weer richting huis. Het was erg druk op de weg, maar we zijn veilig thuisgekomen. We waren rond zeven uur thuis en toen heb ik nog wat fruitsalade gegeten met de rest. Ik was ook nog even onder de douche gegaan om al het zweet en zand af te spoelen. Was ik me net aan het inzepen, was het water op en kwam er niks meer uit de kraan… Dat was erg jammer moet ik zeggen… Daarna heb ik de foto’s op mijn laptop gezet, want ik was erg benieuwd of er mooie foto’s tussen zouden zitten. Vervolgens redelijk op tijd naar bed, want het was een lange en vermoeiende dag, maar wel super leuk!

Vrijdag konden we uitslapen tot negen uur. Helaas was ik om kwart over zeven al klaarwakker. Om kwart over acht heb ik mijn telefoon gepakt en nog even wat geïnternet. Om tien uur hadden we afgesproken om aan het Sickbay project te werken. We hebben op papier gezet wat er nog allemaal moest gebeuren op de vijf vrijdagen die we nog hebben voor het project. Verder hebben Laura en ik een presentatie in elkaar gezet voor project. Na het project wilden we onze was doen, maar er was voor de verandering weer geen water. Ik heb buiten gezeten, waar het echt heel warm was. Hier hebben we wat gekletst en ik heb een filmpje in elkaar gezet van foto’s van de safari. Later ben ik binnen gaan zitten met de ventilator aan om iets af te koelen en heb ik nog wat puzzeltjes gemaakt (het boekje is bijna uit hoor!). Even later kwam Christel met haar ouders bij ons met taart. Ze was vandaag jarig en wilde het met ons vieren. We hebben dus samen gezellig taart gegeten en nadat ze weg waren heb ik even binnen gezeten. Rond half vijf ben ik met Laura naar de markt gelopen om boodschappen te halen voor de maaltijdsalade van vanavond. We hadden alles snel bij elkaar en wilden toen weer naar huis lopen. Er bleef een auto naast me toeteren en toen riep hij Laura. Ik keek, was Amadou daar. Hij heeft ons toen lekker thuis afgezet. Wat een luxe, hoefden we niet dat hele stuk nog naar huis te lopen met alle boodschappen. Omdat we eerder terug waren dan gedacht hebben Laura en ik nog even de was gedaan, aangezien er nu wel water was. Ik heb daarna samen met Judith gekookt (pasta koken, kip bakken en groente snijden). Het avondeten was erg lekker!

Zaterdag ging de wekker om half negen. Om tien uur moesten we op het College zijn voor de Graduation Ceremony van Alagie en Milton. Er waren meer dan 2100 studenten afgestudeerd, dus het was erg druk. We hadden VIP-kaartjes gekregen, waardoor we een goede zitplek hadden tijdens de ceremonie. Er waren tenten omgezet om voor schaduw te zorgen, maar het was alsnog echt super warm… We kregen regelmatig wat te drinken dus dat was wel heel goed geregeld. De ceremonie zelf was best wel saai eigenlijk. Het duurde super lang, er werd heel veel gekletst, we hebben van tien tot drie daar gezeten. Er leek echt geen einde aan te komen. Leuk om een keer mee te maken, maar ik kan niet zeggen dat het voor herhaling vatbaar is. Na de ceremonie hebben we nog even gekletst met Alagie en Milton en daarna zijn we naar huis gelopen. Hier zijn we rustig bijgekomen. Ik heb mijn laatste puzzeltjes uit mijn puzzelboek gemaakt, nu is het boekje uit! Doel bereikt! Hahaha. Rond zes uur was er weer water uit de douche, dus daar ben ik snel onder gesprongen. Ik had net de crèmespoeling in mijn haren, werd het straaltje steeds kleiner en kwam er uiteindelijk niks meer uit… Tja, wat doe je dan? Ik dacht er zal zo vast wel weer water zijn, lekker optimistisch denken, en ja hoor. Wat een geluk, na een paar menuutjes kwam er gelukkig weer water uit de kraan en kon ik alles afspoelen. Vervolgens gingen we uiteten in Senegambia om de verjaardag van Christel met onze groep te vieren. Amadou zou Fatima met haar ingegipste enkel om acht uur komen ophalen. Laura, Fatima en ik zouden met Amadou meegaan en de rest was al vertrokken met de bushtaxi… Amadou liet lang op zich wachten… Na een kwartier was hij er nog niet en hebben we hem maar even gebeld. Hij zei aan de telefoon dat we geen tijd hadden afgesproken?! Uhm, jawel, het stond letterlijk in het sms’je… Nou ja goed. Om tien voor negen kwam hij eindelijk aan. Toen hadden we bijna gezegd dat we niet meer wilden gaan. Gelukkig waren de andere meiden ook nog niet bij het restaurant, maar anders waren we niet meer gegaan hoor… In de auto werden we gebeld en zeiden de meiden dat ze nu moesten bestellen, anders ging de keuken dicht. Tja… Doe mij maar een…??? We hadden onze keuze toch vrij snel kunnen maken zonder menukaart en waren niet veel later ook eindelijk gearriveerd in het restaurant. Hier heb ik lekker een pizza gegeten. Daarna zijn wij weer naar huis gegaan met Fatima en de rest ging stappen. In ons huisje was geen stroom, al de hele dag en Amadou wilde dat morgen pas maken. Ik heb mijn telefoons maar even in het huisje naast ons opgeladen en ben daarna lekker in bed gekropen.

Zondag hadden we afgesproken met Omar (collega van Africmed). We hadden om half elf afgesproken bij Atlas, maar om tien uur kreeg ik al een sms’je dat hij er al was. Aangezien we toch al klaar waren, zijn we alvast daarheen gegaan. Hij had een taxi geregeld die ons naar Tanji zou brengen. We zijn daar gaan kijken op de vismarkt. Er hing echt een heerlijke geur…not… Het was wel heel leuk om te zien, hoe dat eraan toe gaat! Vervolgens zijn we een heel stuk over het strand gaan lopen naar een plekje met meer rotsen. Onderweg zagen we veel verschillende dieren op het strand liggen. Kwallen, vissen, krabben en best veel van die vissen die zichzelf opblazen als ze in gevaar zijn. Daarna hebben we een tijdje op het strand gezeten, wat gekletst en foto’s gekeken. Vervolgens zijn we weer teruggelopen en weer in dezelfde taxi (die daar dus echt drie uur heeft staan wachten?!) naar het huis van zijn broer gegaan in Busumbala. Ik heb in Gambia nog nooit zo’n rijk huis gezien! Echt grappig hoe je zo’n dingen gaat vergelijken met wat je gewend bent vanuit Gambia, want met Nederland in je achterhoofd is het natuurlijk wel weer heel anders. Soms voelt het gek om bij familie van een vriend binnen te lopen, onwennig, maar als je in Gambia bij zo’n familie binnenkomt voelt het meteen heel leuk. Dan vraag ik me af waarom ik eerst wat ‘zenuwachtig’ was, de mensen zijn zo lief, dat kun je je echt niet voorstellen, het voelt meteen als thuis… We hebben hier Benachin met vis gegeten als lunch en daarna kregen we nog papaja. Rond vier uur zijn we richting de markt in Brikama gegaan om melk en eieren te halen. We wilden Omar namelijk leren om pannenkoeken te bakken! Thuis zijn we dus vrij snel begonnen met bakken, dat was erg leuk en gezellig om te doen. Ik ben na het eten nog even onder de douche gesprongen om de vis en pannenkoeken lucht van me af te spoelen. Echt een heerlijke mix, haha! Helaas was mijn gezicht en mijn armen wel nog verbrand op het strand vandaag… Ik vraag me echt af wanneer ik het ga leren, met de safari was ik niet verbrand en nu weer wel?! Nadat Omar weer naar huis was, heb ik mijn blog van de afgelopen drie dagen maar even bijgewerkt. Ik lag op tijd in bed, aangezien ik kramp had in mijn buik en we morgen weer vroeg op moeten.