Project week 2

Maandag gingen we weer naar Africmed met de bushtaxi. Het was vanmorgen wat drukker, dus we moesten iets langer wachten totdat we in een bushtaxi konden en onderweg stonden nog veel mensen langs de weg die niet meekonden. Het röntgenapparaat was helaas nog niet gemaakt. Er had wel al iemand naar gekeken, maar die kon het helaas niet maken. Er zou nu iemand anders gebeld worden in de hoop dat hij iets meer weet en het wel kan maken. Mr. Colley was er echter bang voor en dacht eigenlijk dat ze zouden zeggen dat er gewoon een nieuw apparaat moet komen. Tijdens ons project willen we hier wel mee helpen, maar we kunnen natuurlijk niks garanderen en we weten niet hoeveel tijd dat nog gaat kosten. We hebben uiteindelijk de hele dag aan ons plan van aanpak gewerkt, waardoor het al ver af is. Om even uit te leggen wat ons project nou precies inhoud: We moeten een verbeterplan maken en uitvoeren maken voor de radiologie afdeling. We hebben nu een aantal ideeën namelijk: een poster over handhygiëne maken, hulpmiddelen naar Gambia krijgen, argumenten bedenken waarom er een nieuwe radiologie afdeling moet komen en een testje over de stralenhygiëne op de afdeling. Deze ideeën zijn gebaseerd op de dingen die wij hebben gezien tijdens de oriëntatie en de wensen van Mr. Colley en Mr. Bah. Toen we thuis kwamen, hoorden we dat onze Gambiaanse jurken klaar waren. Wat waren wij nieuwsgierig, snel naar Mariama toe dus! De jurken zijn echt heel mooi geworden, alhoewel we zelf nog wel eraan moeten wennen hahah. Daarna zijn we weer lekker naar huis gegaan en hebben we rijst met tomatensaus, groenten en kip gegeten. Na het avondeten hebben we nog wat sportoefeningen gedaan met een aantal meiden. Hopelijk kunnen we daarmee zorgen dat we in onze Gambiaanse jurken blijven passen hahah.

Dinsdag hebben Laura en ik weer aan ons project kunnen werken in Africmed. Wat zijn wij blij dat we overdag in Africmed zitten met de airco. Het is echt bloedheet als je buiten komt, echt zweten pfff. Doordat we airco hebben kunnen we ook serieus aan het project werken, anders zou ik daar echt geen concentratie voor hebben hoor. We hebben de laatste dingen toegevoegd aan ons plan van aanpak. Morgen gaan we Mr. Colley en Mr. Bah nog een aantal dingen vragen, alles nog een keertje doorlezen en dan is het waarschijnlijk al af. Nadat we met de bushtaxi naar huis waren gegaan, zijn we weer even naar Mariama gegaan. We hebben nog wat kleine aanpassingen laten doen aan de Gambiaanse jurk zodat ze iets strakker zitten. Als avondeten hebben we rijst gegeten, dit hadden de buren voor ons gemaakt als lunch maar hebben wij ’s avonds pas opgegeten. Na het eten heb ik voor mezelf een vlogje op mijn laptop gemaakt en daarna zijn we lekker naar bed gegaan.

Woensdag hebben Laura en ik ons plan van aanpak nog een keer doorgenomen en de laatste tekstverbeteringen gedaan. We hebben nog een gesprek gehad met Mr. Bah (de directeur), waardoor we nog een paar ideetjes voor ons project hebben gekregen. Vervolgens hebben we met Mr. Colley nog wat ideeën besproken en hebben we een testje gedaan met de stralingsmeter die we bij ons hadden vanuit Nederland. Voor die testjes gingen we vijf keer een foto maken. Aangezien het apparaat niet functioneert zoals het zou moeten, was de stralingstijd te lang. Toen ik de vijfde opname maakte, trok het apparaat zoveel stroom dat de stroom in het hele ziekenhuis uitviel! OEPS, dat gebeurt mij weer. Ons plan van aanpak hebben we opgestuurd naar Mr. Bah en Mr. Colley, zodat zij ons feedback kunnen geven hierop. De rest van de middag hebben we emailadressen van Nederlandse ziekenhuizen opgezocht, zodat we contact met de ziekenhuizen kunnen opnemen voor spullen die nodig zijn in Africmed. Het internet is erg langzaam, het duurt snel 10 minuten voordat een pagina geladen is dus daar is wel wat tijd in gaan zitten. Geduld is een schone zaak, dat leren we hier echt wel! Na onze stage liepen we weer naar buiten en na één minuut hadden we het alweer bloedheet. In de bushtaxi was de wind eerst nog een beetje verfrissend, maar na 10 minuten was die wind ook niet meer verfrissend maar gewoon heet (een soort föhn)! Eenmaal thuisgekomen heb ik even wat gelezen, ben ik onder de koude douche gesprongen (heerlijk, echt waar) en als avondeten hadden we aardappelen met vissticks. Wat smaakten die aardappelen goed! Na het avondeten heb ik even afgewassen en daarna hebben we het spelletje “meppen” gespeeld, gezellig!

Donderdag hebben we in Africmed weer aan het project gewerkt. We hebben eerst nog een samenvatting gemaakt voor het plan van aanpak, daarna hebben we een verslag gemaakt van het onderzoekje dat we gisteren hebben gedaan. ’s Middags hebben we nog wat emailadressen opgezocht van ziekenhuizen in Nederland en België. Om drie uur gingen we weer naar huis. Eerst hebben we even wat boodschappen voor vanavond gehaald, we eten weer pasta. Ook hebben we nog wat fruit gehaald. Daarna in de supervolle bushtaxi naar huis. Normaal zit je met vier mensen naast elkaar, vandaag zaten we met vijf naast elkaar. We hadden gepraat met een Gambiaan en ook hij had voordat wij het doorhadden de bushtaxi al voor ons betaald… Heel aardig hoor, maar dat willen wij helemaal niet. Hij had een broer in Nederland, dus als hij dan Nederlanders tegenkwam vond hij dat super leuk!

Vrijdag gingen we nu echt aan het Sickbay project van het Gambia College werken. De verpleegkunde studenten moesten naar Banjul om lessen te volgen en diegene die overbleven gingen dus aan het project werken. We hebben wat ideeën besproken voor het project en zijn hier tot ongeveer 12 uur mee bezig geweest. Vervolgens hebben Laura en ik in de volle zon (lekker warm) onze was gedaan. Daarna wilden we naar het Gambia College voor wifi, maar we hadden wat tegenvallers. Eerst wilde ik pinnen, de pinautomaat was buiten gebruik. Toen liepen we door naar het Gambia College en wilden we daar lunch halen. Nergens was een winkeltje open voor onze symphoe… Dan maar naar de wifi, jammer joh, die werkte niet. Dan maar weer naar huis en onderweg bij andere kraampjes kijken voor lunch, nope, het was vrijdagmiddag twee uur dus dan bidden de Moslims. We hebben de pasta die gisteren over was maar opgegeten. Daarna heb ik samen met Hilde wat pannen gepoetst. Ze waren echt helemaal zwart, nu gelukkig niet meer, echt heel vies dat we daar gewoon in koken eigenlijk… Daarna moesten we nog naar de markt voor het avondeten. We gaan vanavond pannenkoeken eten, maar voordat we alle ingrediënten bij elkaar hadden gezocht en weer thuis waren, waren we zo’n twee uur verder. Ik ben snel gaan douchen, want ooh wat had ik het warm.

Zaterdag hadden we een dagje rust. De helft van de groep ging naar het strand en ik bleef met Laura en Debby thuis. We gingen eerst even internetten. Eerst zaten we bij het internetcafé, maar na 15 minuten viel de stroom uit. We zijn doorgelopen naar het Gambia College, maar daar was de verbinding echt heel slecht. Vervolgens gingen we naar huis om even te lunchen en zagen we dat het internetcafé weer open was. Na de lunch zijn we dus nog even teruggegaan, want ik wilde graag even met Kiona kletsen. Nadat dit eindelijk gelukt was, gingen we eerst even thuis wat drinken en daarna boodschappen halen voor het avondeten. We liepen de straat uit, en ja hoor, daar waren weer twee Kankurangs. Ik zei heel ‘stoer’ tegen Debby en Laura: “Als je gewoon doorloopt en doet alsof ze je niet interesseren, laten ze je wel met rust.” Nou dat heb ik geweten. De grote Kankurang kwam op me af, kwam recht voor me staan op zo’n 30 centimeter. Hij wilde me niet langs laten, sloeg met die zwaarden tegen elkaar aan voor mijn neus. Ik dacht: “Hoe kom ik hier nu langs weg, wat wil je van me?” Ik keek hem recht in zijn ogen aan en na zo’n 30 seconden merkte hij dat ik er niet echt op reageerde of bang was en liep hij gelukkig weer door. Volgens mij wilde hij dat ik weg zou rennen, maar dat deed ik niet. Maar ja, toen hij weg was kwam nog een kleine Kankurang die ook nog even voor me wilde komen staan. Ik heb het overleefd. Debby en Laura zeiden dat hun hart in hun keel klopten, maar dat had ik helemaal niet, ook niet toen hij zo dicht voor me stond. Als avondeten hadden we rijst met wat groenten, vlees en ui. Daarna heeft iedereen zich klaar gemaakt voor een avondje stappen. We zijn met de hele groep en een aantal Gambianen (in totaal waren we met 15) naar Senegambia gegaan om te stappen. Het was heel erg warm in de club, maar wel gezellig. De manier waarop Gambianen dansen is heel anders en zorgde af en toe voor wat ongemakkelijke situaties.. Maar het was een geslaagde avond, om 4:15 uur lagen we in bed. Het uitgaansgebied is overdag ongeveer één uur rijden, maar de terugweg duurde maar 20 minuten, met een snelheid tot 150 km/h, zoef thuis…

Zondag hebben we dus lekker uitgeslapen. Ik ben pas rond 12 uur uit bed gekomen. Toen heb ik eerst ontbeten en daarna even gedoucht. Ik heb de hele dag rustig aan gedaan. Ik heb op de bank gelegen om een boek te lezen, het was zo warm. Om 16:15 uur was het nog steeds 42 graden…pfff. Met zo’n weer ben je gewoon niet in staat om iets te doen, maar het is weekend dus dat kan dan wel. De helft van de groep was ergens voetbal gaan kijken en kwamen pas laat thuis, dus we hebben voor ons vijven gekookt. We hadden nog rijst over van gister en daar hebben we weer wat ui en ei bij gebakken.