Project week 3

Maandag weer een dagje Africmed. Mr. Colley had ons plan van aanpak al nagekeken en er feedback op gegeven. We hebben zijn feedback erin verwerkt en zijn weer verder gegaan met ons project. We hebben nu alle emailadressen van ziekenhuizen in Nederland en België verzameld en al twee mailtjes gestuurd naar Siemens. Vandaag was de eerste dag dat ik het ook in Africmed, waar dus wel airco is, super heet had. Het lijkt net alsof het weer steeds zwaarder begint te vallen… Alle collega’s in Africmed weten ondertussen al dat ik dat warme weer maar niks vind, maar ik moet er maar aan wennen. Ik hoop dat dit snel gaat gebeuren, want het is best wel heftig…
Na Africmed hebben we weer banaantjes en pinda’s gehaald op de markt en daarna zijn we weer lekker naar huis gegaan. Later op de middag kreeg ik hoofdpijn en ben ik even op de bank gaan liggen. Na het avondeten hebben Laura en ik een film gekeken en daarna zijn we lekker gaan slapen.

Dinsdag gingen we weer naar Africmed. De bushtaxi van vanmorgen was het ergste tot nu toe. Toen de bushtaxi stopte zei ik meteen al: “Nou, hier zou ik liever niet in willen stappen.” Hij zag er echt heel slecht uit, maar goed we moesten toch naar stage toe. De motor van de bushtaxi sloeg onderweg heel vaak af, de bestuurder had geen sleutel van het busje maar moest steeds de draadjes tegen elkaar aanhouden zodat hij weer zou starten. Het was allemaal heel erg apart en ik was het liefst nog overgestapt in een andere bushtaxi. Ik had in het begin voor de grap al een kruisje gemaakt in de hoop dat we de tocht zouden overleven. Gelukkig waren we levend en op tijd aangekomen bij stage. Hier hebben we de hele dag weer aan het project gewerkt. We hebben contact gehad met Siemens voor een nieuw apparaat en we hebben ziekenhuizen in Nederland en België een mail gestuurd om te vragen naar bepaalde spullen. We hebben van een aantal ziekenhuizen al reacties teruggekregen, dus dat was heel positief. Morgen gaan we met Mr. Colley overleggen hoe we dit verder gaan aanpakken. Na stage zijn we weer naar huis gegaan. Rond vijf uur hadden we met Mamadi afgesproken om de Gambia Tour, die ik met Laura en Fatima wil doen, te bespreken. We hebben een datum afgesproken en ik heb er echt zin in! Als avondeten hadden we rijst met sardientjes, lekker!

Woensdag weer een dagje in Africmed. Als eerste hebben we met Mr. Bah en Mr. Colley onze voortgang besproken. We hebben de positieve reactie van Siemens besproken en gezorgd dat Siemens nu contact op kan nemen met Mr. Bah. Daarnaast had het ziekenhuis waar ik afgelopen half jaar stage heb gelopen nog een mobiel röntgenapparaat beschikbaar voor Gambia. Ook dit hebben we voorgesteld en het is nu de bedoeling dat we uitzoeken hoeveel geld het gaat kosten om dat apparaat hier te krijgen. We hebben contact opgenomen met Frank (onze begeleider vanuit Fontys) en hij gaat ons daarmee verder helpen. Hopelijk gaat het ons lukken om een apparaat hier te krijgen, dat zou echt super zijn! Mr. Bah vertelde ons wel dat ze nu twee röntgenapparaten hebben gekocht, een statisch en een mobiel apparaat. Mr. Colley gaf aan dat hij sowieso twee mobiele röntgenapparaten wil hebben, dus we gaan dat nog proberen te regelen met Siemens/Nederlands ziekenhuis. Soms is het wat verwarrend dat meerdere dingen door elkaar heen lopen, maar de begeleiding is wel heel fijn. Mr. Bah vroeg vanmorgen zelfs aan Mr. Colley of hij ons plan van aanpak al had gelezen, hij stuurde er echt op aan dat dat gebeuren moest (dat had Mr. Colley voor maandag gelukkig al wel gedaan!). Verder hebben we nog interview vragen gemaakt en hebben we Mr. Colley al geïnterviewd over zijn argumenten voor het nieuwe Radiologie gebouw. Ons project schiet zo heel erg op, dus dat gaat super goed. Vanavond eten we kipnuggets met aardappelen en wortel, na een aantal dagen eens iets anders dan rijst, genieten!

Donderdag hebben we in Africmed gewerkt aan ons reflectieverslag, het interview met Mr. Colley en wat mailtjes van ziekenhuizen hebben we verwerkt. Langzaam begint het een beetje te vervelen dat we de hele dag achter onze laptop zitten in plaats van dat we iets leren met de radiologie. Eind maart zou er een nieuw apparaat binnen moeten komen, dus onze hoop is daarop gevestigd. Mocht het er dan nog steeds niet zijn, en die kans schat ik groot want we zijn in Gambia, dan gaan we vragen of we al eerder naar andere ziekenhuizen mogen. Na Africmed hebben we weer bananen en pinda’s gehaald bij hetzelfde vrouwtje als altijd. Volgens mij vind ze ons aardig, want we kregen gratis een extra zakje pinda’s mee, lief!! Laura en ik hadden boodschappen gehaald voor de pasta van vanavond, maar toen we terugkwamen bleek dat Fatima graag Somalisch wilde koken. Onze pasta-ingrediënten bewaren we voor morgen en ik laat me verrassen met wat we vanavond gaan eten. Thuis heb ik wat muziek geluisterd en een puzzeltje gemaakt, verder niet zoveel gedaan.

Vrijdag hadden we een redelijk rustig dagje. ’s Morgens hebben we eerst met z’n vieren aan het Sickbay project gewerkt, de andere zes verpleegkunde studenten waren naar Banjul. Na het project gingen Laura en ik de was doen. Nadat ik twee dingetjes had gewassen, kwam de buurvrouw ons helpen. Volgens mij kon ze het niet aanzien hoe ik stond te stuntelen, ze deed voor hoe het echt moest waardoor mijn vieze ziekenhuispak weer een stuk witter werd. De buurvrouw ging weer weg en ik ging proberen hoe zij dat had gedaan. De buurvrouw kwam daarna echter weer terug en heeft toen alle was van Laura en mij gedaan… Ik probeerde nog een gesprekje met haar te voeren, maar ze reageerde nergens op, dat was wel jammer. Volgens mij spreekt ze alleen maar Wolof/Mandinka. Na het wassen heb ik de badkamer gepoetst en het huis geveegd, er kwam een flink hoopje zand uit huis haha. Als lunch hebben Laura en ik symphoe met sardientjes gegeten, dat smaakte erg goed. Vervolgens ben ik op een stoel gaan liggen en heb ik een boek gelezen. Om half 4 moesten we bij de Sickbay op het Gambia College zijn, zodat Alagie ons kon voorstellen aan alle vrijwilligers. We hebben daar met onze groep en de vrijwilligers onze ideeën en hun ideeën besproken. We hebben wat afgesproken voor volgende week en zijn weer naar huis gegaan. Een aantal meiden gingen voetballen, dus zijn we met een paar gaan kijken op het voetbalveld (van zand). Daarna hebben Laura en ik weer pasta gekookt, voor onze groep en een aantal Gambianen. Na het eten hebben we deze grote groep weerwolven gespeeld, heel leuk!

Zaterdag hadden we afgesproken om naar Lamin Lodge te gaan. De Gambianen konden hier gratis bij mee, dus hadden we alle vrienden van de introductieweek meegevraagd. Lamin Lodge is een soort mangrove en we zouden eigenlijk gaan “wadlopen”. Het water stond echter te hoog, waardoor dit niet mogelijk was. We zijn met een bootje gaan varen in een hele mooie omgeving. We konden in Lamin Lodge nog naar een mooie plek, maar onze boot was daarvoor te groot. We konden dus alleen zwemmend daar komen. Na een hoop getwijfel heb ik uiteindelijk besloten toch mee te gaan. Schaamte zou zo weg zijn zeiden ze, dus ja, zwemmen in je onderbroek en bh kan gewoon (terwijl er allemaal Gambiaanse mannen bijwaren). Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik toch was meegegaan, want het zwemmen was echt even heerlijk. We kwamen ook echt op een mooie plek. Er was een ontzettend grote boom waar twee olifantenkoppen in leken te zitten, er zaten heel veel hagedissen omheen en we zijn zelfs in de boom geweest (het was hol van binnen). Het was echt genieten vandaag. Toen we weer thuis waren, wilde we allemaal douchen. We hadden gezwommen in zout water en onze kleren waren nat door onze bh en onderbroek. Jammer genoeg kwam er weer geen water uit de kraan toen we thuis kwamen. En even later was er ook geen stroom meer. We hebben de hele dag lekker gestonken en gewacht tot er wel genoeg water uit de kraan zou komen... We zijn boodschappen gaan halen voor het avondeten en ik hoopte dat daarna weer water uit de kraan zou komen. Helaas was dit niet zo en had ik er rond half 7 echt genoeg van. Ik heb een bak met water gevuld en zo mijn lichaam gewassen en daarna mijn haren met shampoo en conditioner onder de kraan gewassen. Er is vaak wel een heel klein beetje water, maar de druk is te laag om uit de douchekraan te komen. Dan maar lekker terug naar de basics… Nadat ikzelf weer schoon was, hebben we onze vieze stinkkleren ook even uitgespoeld. Vanavond aten we weer lekker pannenkoeken.

Zondag konden we lekker uitslapen. Ik was helaas al vroeg wakker en kon om kwart over 8 niet meer slapen. Ik heb wat gelezen in bed en toen de rest ook langzaam wakker werd ben ik maar opgestaan. We hebben samen ontbeten en daarna hebben we met de hele groep het plan van aanpak doorgenomen van het Sickbay project. De verpleegkunde studenten moesten nog kijken wat wij in elkaar hadden gezet en we hebben hier even serieus aan gewerkt. Rond twee uur kwam Lahmin ons weer ophalen om bij hem te lunchen. De vorige keer werden we met de groep naar een apart kamertje gebracht en mochten we daar eten. Dit keer hadden we gevraagd of we dan wel samen konden eten en dit hadden ze dan ook geregeld. Ze hadden op de grond allemaal kleden gelegd en we hebben toen met het gezin van Lahmin samen gegeten. Het was weer rijst met kip, maar het was wel heel erg lekker! Er waren bij Lahmin ontzettend veel kinderen en die gingen ook muziek maken en dansen. Dat was heel mooi om te zien en maakte best wat indruk op me. Na de lunch gingen we weer naar huis en gingen we boodschappen voor het avondeten halen. Ons idee was om weer een fruitbak te maken en dan yoghurt erdoorheen doen. Het fruit dat we wilden hebben, was een hele zoektocht op de markt. Uiteindelijk hadden we alles gevonden behalve de ananas. Onze motivatie was op om daar nog verder voor te zoeken, dus zijn we weer naar huis gegaan. Echt heerlijk om ’s avonds zoveel fruit te eten, lekker fris na een hele warme dag.